Skip to main content

De geschiedenis van de Ierse Wolfshond

Voor de Ierse Wolfshond geldt hetzelfde als voor de Kelten, nog steeds weten wij niet waar ze oorspronkelijk vandaan komen.

De voorlopers van dit sinds 150 jaar als wolfshondtype geregistreerde ras komen we in de loop van de eeuwen tegen onder de namen Irish Dog - Big Dog of Ireland - Greyhound of Ireland en Big Wolfhunting Greyhound.
In alle gevallen gaat het om een grote, ruwharige, uitzonderlijk krachtig gebouwde imponerende verschijning, het meest lijkend op een Greyhound.

Hij moest snel zijn en krachtig en sterk genoeg om wolven en ander groot wild zoals herten en beren te achtervolgen, te overmeesteren en te doden.
De bijzondere kwaliteiten van de Ierse Wolfshond in deze worden vermeld en verhaald in allerlei sagen en legenden, waarvan het hier in dit boekje afgedrukte gedicht “Gelert” wel het meest bekend is.

Men gaat ervan uit dat de Kelten vanuit Griekenland en Cyprus het ras hebben meegebracht naar Ierland. Egyptische muurschilderingen van 2500 v. C laten afbeeldingen zien van windhondachtigen die waarschijnlijk de voorvaderen zijn geweest van onze windhonden.
In een brief van 391 n. C bedankt de Romeinse consul Quintus Aurelius Symmachus zijn broer voor de schenking van 7 Ierse honden voor de spelen in de arena.

Vanaf de 17de eeuw loopt de populatie van dit ras snel terug, hiervan zijn o.a. de komst van het geweer tijdens de jacht en het uitsterven van de wolf de reden.
Dankzij de inzet van een kleine groep fanaten die kosten noch moeite heeft gespaard voor de wederopbouw van het ras, is het bewaard gebleven. In deze is het vooral ook Cpt. G.A. Graham geweest die vanaf 1862 tientallen jaren van zijn leven heeft gewijd aan het terugfokken van dit ras.